අද උදේම අම්ම මගෙන් අහපු ප්‍රශ්ණය තමයි ඔය. ඉතිං මට හිතුණා අවුරුදු ගැන ලියන්න. රෝජා පුංචි කාලෙනම් මුං කැවුම් හදනවා කියන්නෙ පට්ට ගේමක්. මුං ඇට ටික ගරලා සෝදලා බැදලා වතුරට දාලා තියනවා පැය ගාණක් පෙගෙන්න. ඕන්න ඉතිං ඊට පස්සෙ තමයි යුද්ධෙ. මේ මුං ඇට ටික වනේ ඒ කිව්වෙ වංගෙඩියෙ දාලා කොටන්න ඕනා. කොටනවා කොටනවා පුළුවන් තරම් ශක්තිය යොදලා කෙටුවත් හම්වගේ තමයි. රෝජා ඉතිං එතකොට පුංචි බබෙක් නිසා හරිම ආසයි පිටි කොටන්න. ඒ වුණාට අපිට බෑ කියලා අත්තම්මා දෙන්නෙ නෑ. ඔය විදියට පැයක් හමාරක් කෙටුවට පස්සෙ තමයි මුං ඇට පිටි කරලා හලා ගන්න පුළුවන්. හොඳට රත්වුණාම තමයි මුං ඇට පිටි වෙන මට්ටමට කෙටෙන්නේ. ඒ මුං පිටි දාලා හදන කැවුම්වල රස මට අදටත් දැනෙනවා දැනෙනවා වගේ.
ඒ වුණාට දැන් තාක්ෂණය දියුණුයි. මිනිස්සු අතපය හොල්ලන්න කම්මැලියි. මුං ඇට පිටි කර ගන්න එක විනාඩි දහයක් යන්නෑ. හරිම පහසුයි. ඒ වුණත් ඒකටත් මොකට මහන්සි වෙනවද ? ඒව දැන් පහසුවෙන් කඩෙන් ගන්න පුළුවන්. ලේසියි පහසුයි. ඒ කෑම හදන්න දන්න අයත් අඩුයි.
පුංචි කාලේ අත්තම්ම එක්ක හිටිය නිසාදෝ රෝජට නම් ඕවා ටික ටික හුරුයි. ඒ වුණත් මේ අවුරුද්දෙ කඩෙන් ගමු කියලා හිටියට අපේ අම්මට එහෙම බෑ ගෙදර මොනා හරි හදන්නම ඕනා. පටන් ගන්නෙ මුං කැවුම් වලින් වුණාට මම දන්නවා තව ජාති දෙක තුනක්වත් හදලා තමයි ඉතිං නතර වෙන්නේ. නැත්නම් අවුරුද්ද දැනෙන්නෑ. අපේ අත්තම්මල ගෙදර කෑම ජාති හදපු හැටියට අපි කරන්නෑ. ඒත් ඒ චාරිත්‍ර නොකරත් බෑ. නොකලොත් හිතට හරිත් නෑ.
අපි රැඩිකල් මොනාද මේ විකාර. අවුරුදු, තෙල් කෑම ජීවිතේට ඇඳුම් අරන් නැද්ද එකපාරක් විතරක් ඕක ගන්න ඕනැද. මොනාද මේ චාරිත්‍ර මළ සමයං ඔව්ව මොඩිෆයි වෙන්න ඕනා තාම හනමිටි කාලෙනෙ කියලා කටින් කිව්වට. හිතින් අපි අවුරුද්ද එක්ක බැඳිලා. ඒක හරිම සුන්දරයි. ඔව් මට තාමත් සිංහල අලුත් අවුරුද්ද සුන්දරයි. එදා පුංචි කාලෙ වගේම අදත් අවුරුදු එනකම් මම බලා ඉන්නවා. මට ලැබෙන තෑග්ග මොකක්ද බලන්න... ගෙදර සේරමල එක්ක ඇවිදින්න යන්න. නෑ ගම් යන්න. ඒත් කොහා අතරමං වෙලා මේ අවුරුද්දෙනම් වෙළද සැල්වලිනුත් කොහාට කුඩම්මගෙ සැලකිලි. කිසිම කොහෙක් කෑ ගහනව ඇහුනෙ නෑ.. අපි අවුරුදු සමරනවා කොහාට වුන් හිටි තැන් නැතිවෙලාද? ඇත්තටම මේ කොහා කෝ...
රෝජා🌷
කොහා මෙහෙ නම් ආවා..
ReplyDeleteඑහෙනම් ඉතිං වෙන කොහේවත් යන්න වෙන්නෑ තමයි 😂
ReplyDelete